انواع آسیب رباط های زانو

رباط های زانو یکی از حیاتی ترین اجزای ثبات و کنترل زانو هستند.

رباط ها نوارهای فیبری قوی و ضخیم مانند طناب هستند که استخوان را به استخوان متصل می کنند، ثبات را ایجاد می کنند، حرکت را کنترل می کنند و از آسیب جلوگیری می کنند.

دو جفت رباط اصلی در زانو وجود دارد، رباط های صلیبی در مرکز زانو (ACL & PCL) و رباط های جانبی در طرفین زانو (MCL & LCL).
رباط های زانو معمولا با حرکات سریع و چرخش های ناگهانی آسیب می بینند. تغییر جهت سریع هنگام دویدن، یا ایجاد نیرویی از طریق زانو به عنوان مثال. سقوط یا تکل در فوتبال

پس از آسیب رباط، زانو می تواند دردناک، ضعیف و ناپایدار باشد. این ممکن است فقط چند روز طول بکشد، اما اگر درمان نشود، می تواند برای چندین ماه ادامه داشته باشد، بنابراین درمان زودهنگام کلیدی است.

در اینجا به رباط های مختلف زانو، محل قرارگیری آنها، نحوه کار و نحوه آسیب دیدگی نگاه خواهیم کرد.

رباط های اصلی زانو

چهار رباط اصلی زانو عبارتند از:

• رباط جانبی داخلی: در سمت داخلی زانو
• رباط جانبی جانبی: در سمت خارجی زانو
• رباط صلیبی قدامی: در وسط زانو
• رباط صلیبی خلفی: در وسط زانو

رباط های جانبی و صلیبی به‌طورکلی به‌عنوان رباط های اصلی زانو در نظر گرفته می‌شوند، اما چند رباط دیگر نیز در کنار آنها وجود دارند، اما همه افراد آنها را ندارند!

رباط های جانبی زانو

این رباط های جانبی مسئول پایداری جانبی زانو و رباط های صلیبی زانو مسئول ثبات جلو و عقب زانو هستند. هر دو با حرکات پیچشی نیز ثبات را فراهم می کنند.

1. رباط جانبی داخلی (MCL)

MCL در برابر نیروهایی که از قسمت بیرونی ساق پا می گذرد که زانو را به سمت داخل فشار می دهد، مقاومت می کند که به عنوان نیروهای والگوس شناخته می شود.

آسیب های رباط جانبی داخلی

رباط جانبی داخلی زمانی که رباط بیش از حد کشیده می شود و پاره می شود آسیب می بیند، به طور معمول از:

• آسیب تماسی: هنگامی که نیرویی از قسمت بیرونی زانو وارد می شود، به عنوان مثال. تکل ورزشی
• آسیب پیچشی: پیچ خوردگی ناخوشایند، به ویژه هنگامی که پا ثابت است، به عنوان مثال. تغییر سریع جهت هنگام دویدن

پارگی MCL منجر به درد و تورم در قسمت داخلی مفصل زانو می‌شود و بسته به‌شدت آسیب، زانو ممکن است ناپایدار باشد.

2. رباط جانبی جانبی (LCL)

رباط جانبی جانبی که به عنوان رباط جانبی فیبولار نیز شناخته می شود، در سمت بیرونی زانو قرار دارد و استخوان ران را به نازک نی متصل می کند. این در برابر نیروهای وارده از سمت داخلی زانو (که به عنوان نیروهای واروس شناخته می شود) مقاومت می کند و مهار اولیه در برابر نیروهایی است که زانو را به سمت بیرون فشار می‌دهد.

از نظر اندازه نیز رباط جانبی جانبی بسیار کوتاهتر از رباط جانبی داخلی است و باعث می‌شود آسیب به LCL بسیار کمتر از MCL باشد.

آسیب رباط جانبی خارجی زانو ( LCL )

رباط های صلیبی زانو

این رباط ها مهم‌ترین رباط های زانو در ایجاد ثبات زانو هستند. دو رباط صلیبی وجود دارد، قدامی (ACL) و خلفی (PCL).

رباط صلیبی نام خود را از جایی که به استخوان درشت نی متصل می‌شوند گرفته‌اند، یعنی ACL به سطح قدامی (جلو) تیبیا و PCL به سطح خلفی (پشتی) متصل می‌شود.

کار رباط های صلیبی کنترل حرکت رو به جلو و عقب مفصل زانو است. آنها همچنین در ایجاد حس عمقی مهم هستند – توانایی بدن برای دانستن مکان و انجام تنظیمات ظریف برای حفظ تعادل.

طول هر رباط صلیبی زانو حدود 2 سانتی متر است و هر نیرویی که آن را به میزان 1.7 میلی متر (8 درصد طول کل) کشش دهد، منجر به پارگی کامل رباط می شود.

1. رباط صلیبی قدامی (ACL)

رباط صلیبی قدامی معمولاً در فعالیت‌های ورزشی مانند فوتبال و اسکی آسیب می‌بیند، که معمولاً به دلیل حرکات پیچشی ناشیانه، توقف ناگهانی یا فرود ناگهانی است.

ممکن است حتی یک سال طول بکشد تا آسیب ACL بهبود یابد، بنابراین پیشگیری به یک عامل مهم در تمرینات ورزشی تبدیل شده است.

برای اطلاعات بیشتر می توانید به مقاله پیشگیری از آسیب های ACL زانو مراجعه فرماییند.

2. رباط صلیبی خلفی (PCL)

رباط صلیبی خلفی (PCL) در صورت کشیده شدن بیش از حد آسیب می بیند و درصورت وجود نیروی کافی می‌تواند پاره شود.

رباط صلیبی خلفی معمولاً در اثر یک نیروی ناگهانی از طریق بالای ساق پا، در اثر تصادف یا افتادن با اتومبیل یا با افزایش بیش از حد زانو آسیب می بیند.

شما می‌توانید اطلاعات بیشتری در مورد علل، علائم، راهبردهای درمان و پیشگیری را در این مقاله پیدا کنید.

سایر رباط های زانو

رباط های زانو کمتر شناخته شده دیگری نیز وجود دارد که عبارتند از:

• رباط عرضی: به منیسک داخلی و خارجی می پیوندد
• رباط منیسکو رانی قدامی: منیسک جانبی را به کندیل فمورال داخلی می پیوندد.
• رباط منیسکوفمورال خلفی: منیسک جانبی را به کندیل داخلی فمورال می‌پیوندد.
• رباط های کرونری: هر دو منیسک را به استخوان درشت نی متصل می کند
• رباط پوپلیتئال مورب: به یکی از تاندون های همسترینگ متصل می شود
• رباط پوپلیتئال قوسی: نازک نی را به استخوان درشت نی و استخوان ران می پیوندد

آسیب به هر یک از این رباط ها می‌تواند باعث درد و التهاب شود، اما بعید است که منجر به بی‌ثباتی زانو شود، مگر اینکه همزمان با رباط‌های جانبی یا صلیبی زانو آسیب ببینند.

آسیب‌های شایع رباط زانو

هر چیزی که رباط های زانو را فراتر از حد الاستیک آنها کشیده شود باعث پارگی رباط می‌شود. پارگی رباط از یک رگ به رگ شدن جزئی که در آن فقط چند فیبر پاره می شود تا پارگی بزرگ که در آن رباط کاملاً پاره می شود متفاوت است.

هنگامی که یک یا چند رباط زانو پاره می‌شود، می‌تواند باعث ایجاد مشکلات واقعی در پایداری زانو شود، بنابراین بازتوانی سریع حیاتی است.

سه درجه مختلف از آسیب‌های لیگامان زانو بسته به میزان آسیب وجود دارد:

• پارگی رباط درجه 1: کشش خفیف یا پارگی میکروسکوپی یک یا چند رباط زانو که حداقل ناپایداری را ایجاد می کند.
• پارگی رباط درجه 2: پارگی جزئی رباط منجر به افزایش شلی مفصل و بی ثباتی متوسط می شود.
• پارگی رباط درجه 3: پارگی کامل یکی از رباط‌های زانو که منجر به بی ثباتی قابل توجه مفصل می شود.

درمان سریع برای کاهش درد و التهاب حیاتی است و توانبخشی مداوم به کاهش بی ثباتی زانو و جلوگیری از آسیب های بیشتر کمک می کند.

منبع